Terugblikje Geheugenkoor Alkmaar

10 februari 2017

Buiten sneeuwt het en is het koud. We hebben zin in de zon. Dus nemen we een voorproefje op de lente en zingen over de Tulpen uit Amsterdam

Als de lente komt dan stuur ik jou
Tulpen uit Amsterdam
Als de lente komt pluk ik voor jou
Tulpen uit Amsterdam
Als ik wederkom breng ik voor jou
Tulpen uit Amsterdam
Duizend gele, duizend rode
Wensen jou het allermooiste
Wat mijn mond niet zeggen kan,
Zeggen tulpen uit Amsterdam

Dat sluit mooi aan bij het voorproefje dat Margriet neemt op Valentijnsdag. Over vier dagen is het zover. Geliefden geven elkaar die dag een teken van genegenheid, al of niet anoniem.

Margriet leest het gedicht Echtpaar in de trein van Willem Wilmink voor. Het gedicht is opgenomen in de bundel Ik heb de liefde lief, de mooiste liefdesgedichten uit de Nederlandse en Vlaamse poëzie, samengesteld door Willem Wilmink. Zij vond het bundeltje onverwacht in een tweedehands boekenwinkeltje en nam het mee voor het Geheugenkoor. Een goede keuze! Enkele koorleden kennen het gedicht al en verheugen zich meteen op de voordracht. Na afloop hoor je hier en daar een instemmend geluid.

En als we dan toch bezig zijn. Over twee weken is het carnaval. Daar nemen we ook een voorproefje op. Greet zingt al dansend met Mieke het lied Heb medelij Jet. Dansend met Mieke en met een enthousiast publiek zingt ze met verve:

Meelij Jet! Heb meelij Jet!
Is er voor mij dan geen plaats meer in bed?
Ik lig met m'n rug op de scherpe rand
En 'k hang voor de helft uit het ledikant
Meelij Jet! Heb meelij Jet!
Is er voor mij dan geen plaats meer in bed?
Jij neemt al de dekens O monstervrouw,
Ik bibber van de kou!
 

Edwin zet een heel andere sfeer neer. Hij speelt op de piano The Entertainer van Scott Joplin. Ragtime!

Nog weer een ander ritme heeft het lied Sarie Marijs, een traditioneel Afrikaans volkslied.

My Sarie Marais
Is so ver van myn hart
Maar ik hoop om haar weer te sien
Sy heb daar in die wyk
Van die Mooirivier gewoon
Nog voor die oorlog het begin

Refrein
O bring my trug na die ou Transvaal
Daar waar my Sarie woon
Daar onder in die mielies by die groen doringboom
Daar woon my Sarie Marais
Daar onder in die mielies by die groen doringboom
Daar woon my Sarie Marais

Wat zijn eigenlijk ‘mielies’? Inez weet. Zij heeft jaren in Zuid-Afrika gewoond. Haar dochter is er geboren. Mielies is mais. En een ‘doringboom’ is een vruchtenboom.

Dan vraagt Mieke wie in deze wintermaand vogels in de tuin ziet. Nou, veel zangers zien nog verschillende vogels, o.a. een koolmees, een roodborstje, een mus. Maar dan gaat Mieke een stapje verder. Ja, wat voor een mus? Een vraag voor de èchte kenners. Je hebt bijvoorbeeld huismussen en heggenmussen. De eerste is een zaadeter, terwijl de tweede soort alleen insecten eet. Nico weet er alles van. Voordat het alleen nog over vogels gaat, zingen we snel een lied. Over een klein vogelijn:

Klein vogelijn op groene tak

Wat zingt g’een lustig lied

Na afloop blaast Gertje vogelgeluiden op een houten fluit. Nico ‘antwoordt’ fluitend. Het gesprek gaat heen en weer. Lange klanken, korte klanken, hoog, laag, vragend, vrolijk, instemmend. Je kunt er van alles uithalen. We luisteren geboeid. Als ze stoppen zegt Nico voldaan “Zo, en niemand weet wat we afgesproken hebben.” En zo is het maar net!

Groet,

Marja Ruts

Echtpaar in de trein

Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.