Terugblikje Geheugenkoor

17 april 2015

Vrolijker kan de middag niet beginnen. Huub komt binnen met Tine en Jean. Er wordt meteen gezongen. Lang zal ze leven! Tine lacht. Ze weet dat het voor haar is. Ze is vandaag jarig en is  93 jaar geworden!

Dan een moment van stilte. We denken aan Corrie. Zij is vrijdag overleden. Ria heeft een foto van Corrie bij zich en steekt een kaarsje voor haar aan. We missen Corrie, haar man Leo en haar dochter Annemiek. Later in de middag zingen we nog een lievelingslied van Corrie, Droomland.

Maar eerst zingen we met de nada tarangini. De nada tarangini is een muziekinstrument dat (in mijn woorden) bestaat uit een langwerpig, plat stuk hout met in het midden een rond gat. Op het hout zijn snaren bevestigd. Door met de vingers rustig, in een vloeiende beweging, over de snaren te gaan hoor je een prachtige klank.

Op internet vind ik de volgende beschrijving: “In het geluid van de nada tarangini wordt de stilte hoorbaar. De tonen smelten samen in een golf (tarangini) van klank (nada).”

Dat van die stilte klopt. Waar we normaal onze naam op onze geheel eigen wijze zingen, doen we dat dit keer veel ingetogener. Uitgezonderd natuurlijk Jean. “Jóóóhannes” klinkt het luid en duidelijk.

Verder lijkt de middag wel een reisgids. Wat gaat we doen in de vakantie?

Blijven we in Nederland? Met het lied Geef mij maar Amsterdam, prijzen we de hoofdstad aan. Of liever de polder in met kleine Greetje (uit de polder)? We kunnen ook dagjes uit. Bijvoorbeeld met pa en moe naar de speeltuin. De vaderlandsliefde versterken we met Waar de blanke top der duinen. Het refrein zingen we fier:

‘k heb u lief, mijn Nederland

Of toch maar naar het buitenland? De Middellandse Zee is aantrekkelijk:

Middellandse zee, souvenir van een zomer

Enkel al het woord is als wijn op de tong

Middellandse zee, wie haar kent wordt een dromer

Die nog nooit voldoende haar charme bezong

Duizend keer

Kan dit lied al bezongen zijn

Maar ik leer

Van de wind soms een nieuw refrein

En steeds weer

Geeft de zee mij het tempo aan

In een ritme, dat blijft bekoren

Zolang er licht is van zon en maan.

Naar de jungle in Afrika is ook spannend. En het refrein lekker gemakkelijk:

Awene weg awene weg awene weg awene weg

Nee, we blijven fijn in Nederland. Favoriet liedje van Jean, een karretje op de zandweg:

Een karretje op de zandweg reed

De maan scheen helder, de weg was breed

Het paard liep met lusten

‘k wed dat het zelluf zijn weg wel vindt

De voerman lei te ruste

Ik wens je wel thuis me vrind me vrind

Ik wens je wel thuis me vrind

En dat wensen we elkaar. Wel thuis! Tot over twee weken!

Groet,

Marja