Terugblikje Geheugenkoor
25 september 2015
Het thema van vanmiddag is Herfst. In verschillende onderdelen komt dat goed naar voren.
Bijvoorbeeld in het lied What a wonderful world. Maar dan in een hertaling van Loek. Het verhaalt over de herfstkleuren rood, bruin en geel. De vallende blaadjes. De grijze wolken. De regenbogen. De paddenstoelen. Het wordt gezongen door Patrick, Loek en Mieke. Zo mooi!
De tekst staat onder dit Terugblikje.
De voordracht ‘Heb meelij Jet’ refereert niet aan de romantiek van de herfst. Nee, die gaat vooral over de koude nachten. Pyjama’s en dekens zijn weer nodig.
Ria B draagt dan ook een grote, blauwe herenpyjama. In haar haast om in het warme bed te komen, is deze scheef dichtgeknoopt. Greet draagt een nachtjapon. Even snel met wasknijpers voorgespeld.
En dan begint het hilarische spel. Greet zingt het refrein als een rasechte, Amsterdamse artieste. Haar vader was in zijn jeugd straatmuzikant. Daar heeft ze haar talent waarschijnlijk van geërfd.
Koen is nietsvermoedend bij het zingende stel op een stoel gezet. Hij ondergaat de voorstelling met een brede lach en veel mimiek.
In het lied zingt de man zijn vrouw toe. Greet neemt de rol van de man over en zingt Koen toe. Met brede gebaren en veel expressie. Heb meelij Jet!
Onder groot applaus gaan ze weer af.
De tekst van het lied staat in zijn geheel onder dit Terugblikje. Te leuk om in te korten.
De herfst horen we ook in de muziek van Gertje (dwarsfluit) en Annemiek (accordeon). Zij spelen het stuk Herfst uit de Vier Jaargetijden van Vivaldi. Zo anders dan de voordracht van Greet en Ria. Sfeervol. Als ze stoppen met spelen is het even stil.
We beëindigen de middag dansend op de klanken van het lied In het kleine café aan de haven. Een lied, geschreven door Pierre Kartner uit 1976. Hij schreef het lied in ’t Schippershuis in Hoorn. De dansvloer is vol. Na afloop geeft Nico een rondje. Feest!
Groet,
Marja
Heb meelij Jet
(Kees Pruis 1929)
De Jansens leven heel den dag
In harmonie en vree
Ik zeg expres ‘den heelen dag’
Want ’s nachts O wee! O wee!
Er is een bed, dat is zoo nauw
En zij een tweehonderd-kilo-vrouw
Zij is een walvisch, hij een sprot,
Zodoende komt er mot!
En ligt het stel in bed,
Begint de groote pret.
Refrein:
Heb meelij Jet! Heb meelij Jet!
Is er voor mij dan geen plaats meer in bed?
Ik lig met mijn rug op de scherpe rand
En ‘k hang voor de helft uit het ledikant
Heb meelij Jet! Heb meelij Jet!
Is er voor mij dan gen plaats meer in bed?
Jij neemt de dekens, o monstervrouw,
Ik bibber van de kou!
Hij heeft een strop, want Jet was slank
Toen hij haar handje vroeg
En toen zij trouwden was hun bed
Voor beiden groot genoeg
Maar Jansen werkte hard,
Zoodat hij mager werd gelijk een lat
Zij werd maar dikker onze Jet
Nu zwemt ze in d’r vet
Draait zij in ’t ledikant
Dan vliegt hij aan de wand!
Refrein
Het was een daalder waard te zien
In bed dat vreemde stel
Een hooge berg was zij,
En hij wat beentjes met een vel
Het komt nog zoo ver, zek’ren keer
Dan slaakt de man z’n kreet niet mee
Dan hangt ie als een dode mug
Aan Jet d’r vette rug!
En ’t allerlaatste woord
Dat Jet nog van hem hoort:
Refrein
Melodie What a wonderful world
Nederlandse tekst Loek Braber
Ik zie bomen rood, bruin en geel
De blaadjes vallen; het zijn er veel
En ik denk bij mezelf: de herfst is zo mooi!
Ik zie wolken grijs, de lucht is blauw
Een regenboog daar, voor mij en jou
En ik denk bij mezelf: de herfst is zo mooi!
De kleuren van een paddenstoel, zo plots’ling in het bos
Ze kleuren zo mooi, temidden van het mos
Ik zie hand over hand, overal zaad
Het leven moet door; da’s waar ’t om gaat!
Ik zie regen en damp, wind en storm
Een egel op zoek naar een regenworm
En ik denk bij mezelf: de herfst is zo mooi!
Ja, ik denk bij mezelf: de herfst is zo mooi!