Terugblikje Geheugenkoor Alkmaar

29 april 2016

Voordat we het lied ‘Stop al je zorgen in je plunjezak’ zingen, oefenen we het fluiten. Sommigen van ons klinken als nachtegaaltjes, anderen komen niet verder dan een vrolijk zuchtje. Nico’s gefluit schalt door de zaal. Precies op dat moment komt Margriet binnen. “Zie je, het werkt’, roept Nico enthousiast als Margriet verrast reageert. “Ik ben het nog niet verleerd.”

Doeviger is de solo van Greet. Ria D heeft zich verkleed in een batik vest en heeft een strohoed op. De stoelen zijn verborgen onder een sari. Maar het lied ‘Hallo Bandoeng’ stemt tot grote treurnis. Temeer daar Greet met een heuse snik in haar stem zingt.

Hallo! Bandoeng

“Ja moeder, hier ben ik”

Zij antwoordt niet, hij hoort alleen ’n snik

“Hallo, hallo” klinkt over verre zee

Zij is niet meer

En het kindje roept: “tabe”

Maar daar is Ans die ons meteen weer goed gestemd krijgt. Zij wil graag wat vertellen. Zij woont in Oterleek en daar wonen ook twee poezen. Een grijze en een rode. En die hadden elkaar ’s morgens weer lelijk in de haren gevlogen. Toen had ze hen bestraffend toegesproken. Er wordt niet gevochten! Leuk zo’n anekdote. Gertje benadrukt dat nog door te zeggen dat het juist de kleine dingen zijn die ertoe doen.

Mark staat op. Hij gaat piano spelen en laat hij nou gekozen hebben voor het lied ‘Het zijn de kleine dingen die het doen’ van Saskia en Serge. Toeval bestaat niet zeggen ze wel eens.

Nelly draagt het gedicht Prunus voor. Een plechtige tekst die alleen al door de gedragen manier waarop Nelly leest, prachtig is. De tekst staat onder dit Terugblikje.

Dan zingen we Hava Nagila:

Hava Nagila, have nagila

Have nagila venis’mecha

Hava nagila, hva neranena

Hava neranena venis’mecha

Wat zoveel betekent als

Laat ons gelukkig zijn

Laat ons gelukkig en vrolijk zijn

Laat ons zingen

Wordt wakker

Wordt wakker

Met een gelukkig hart

Dat lied had Ans dus ook kunnen zingen voor de vechtende poezen. Wie weet, had het geholpen om hen uit elkaar te halen!

Groet,

Marja Ruts

Hallo Bandoeng (Willy Derby 1929)

't Kleine moedertje stond bevend
Op het telegraafkantoor
Vriendelijk sprak de ambtenaar: 'Juffrouw
Aanstonds geeft Bandoeng gehoor.'
Trillend op haar stramme benen,
Greep zij naar de microfoon
En toen hoorde zij, o wonder,
Zacht de stem van haren zoon.

Refrein:
Hallo, Bandoeng
'Ja moeder, hier ben ik'
'Dag lieve jongen,' zegt zij, met een snik
Hallo, hallo
'Hoe gaat het ouwe vrouw?'
Dan zegt ze alleen
'Ik verlang zo erg naar jou.'

'Lieve jongen,' zegt ze teder
'Ik heb maanden lang gespaard
't Was me, om jou te kunnen spreken
M'n allerlaatste gulden waard.'
En ontroerd zegt hij dan: 'Moeder
Nog vier jaar, dan is het om
Oudjelief, wat zal 'k je pakken
Als ik weer in Holland kom.'

Refrein

'Jongenlief,' vraagt ze, 'hoe gaat het
Met je kleine, bruine vrouw.'
'Best hoor,' zegt hij, en wij spreken
Elke dag hier over jou.
En m'n kleuters zeggen 's avonds
Voor 't gaan slapen 'n schietgebed.
Voor hun onbekende opoe
Met 'n kus op jouw portret.'

Refrein

'Wacht eens, moeder,' zegt hij lachend
''k Bracht mijn jongste zoontje mee.'
Even later hoort ze duidelijk
'Opoelief, tabee, tabee.'
Maar dan wordt het haar te machtig
Zachtjes fluistert ze: 'O Heer
Dank, dat 'k dat heb mogen horen.'
En dan valt ze wenend neer

Hallo! Bandoeng
'Ja moeder, hier ben ik.'
Zij antwoordt niet, hij hoort alleen 'n snik
'Hallo, hallo' klinkt over verre zee
Zij is niet meer
En het kindje roept: 'tabee'

De Prunus

Onverwacht en plotseling

Stond de prunus deze morgen

Weer met tak en stam verborgen

In een wolk van bloeseming,

Die zo blank, zo smetloos zuiver

Straald’ en met de wind bewoog,

Dat door mij een stille huiver

Van verraste vreugde vloog.

Want nog enkel zwart en strak,

Niet gereed nog tot ontluiken

Wist ik in geboomt en struiken

Ieder twijgje, elke tak;

Slechts de kruin van d’oude steile

Statige kastanjestam

Brandde, met doorzichtig ijle

Glanzend groene vlam bij vlam

En nu plots, in deze nacht,

Is de prunus weer ontloken

Overdadig uitgebroken

Tot één eindeloze pracht.-

O, ik wist dat het zou komen,

Dit onstuimige festijn,

Maar ik had niet durven dromen

Dat het zo volmaakt zou zijn.

Garmt Stuiveling

Dit gedicht is opgenomen in de bundel De vier jaargetijden; de mooiste gedichten over de seizoenen in de serie Rainbow Essentials.