Terugblikje Geheugenkoor Alkmaar

4 december 2015 

We gaan op paardenvoeten door de middag. Eerst is daar het lied De Postkoets. We begeleiden het amoureuze verhaal van de knappe postiljon met instrumenten die het geluid van de paarden nabootsen. En we eindigen met de zachte paardenvoetjes van het paard van Sinterklaas.

Daartussen zit een middag met een lach (veel lach) en een traan.

Bij De Postkoets speelt Nico al even op de trom. Bij het lied Drie Schuintamboers gaat hij los. Krachtige solo’s maken het lied tot een feest. Het trommelen is Nico dan ook wel toevertrouwd. In 1959/1960 deed hij mee met de taptoe Delft. Met vier anderen gekozen uit honderd kandidaten om als lid van een gewone, plaatselijke harmonie mee te spelen met de professionele Marinierskapel.

Dat kan ik ook, denkt Wilma. Zij gespt de trommel aan haar riem en leest de  Nederlandse tekst van het lied The little drummerboy voor, tussendoor trommelend. Het klinkt toch anders …

Margriet draagt een gedicht voor. Ik had een ander gedicht voor vandaag gekozen, zegt ze. Maar ik moest dit doen. De koorleden waarderen het gedicht en willen het nog voor een tweede keer horen. Dan blijkt waarom dit gedicht juist vanmiddag zo past. Riet was gevraagd op haar piano een muzikaal intermezzo te verzorgen. Zij koos voor The falling leaves. Toevallig had Mieke al een poosje de Nederlandse vertaling bij zich. En zij kent het lied.

Als Margriet is gaan zitten, klinken dan ook ineens de piano en de zang van Mieke. Het gaat over het grote gemis dat juist in de herfst zo voelbaar kan zijn. De sfeer in de zaal is omgeslagen. Het is doodstil en bij sommigen komen zomaar een paar tranen …

Met de Sinterklaasliedjes wordt de stemming weer vrolijk en uitgelaten. En het zingen van de canon ‘Ajo vieren wij de dag, ajo allen met elkaar’ is een fijn einde van deze middag.

Groet,

Marja

Het gedicht en muzikale intermezzo

De vallende bladeren langs mijn raam

De vallende bladeren van rood en goud

Ik zie jouw lippen de zomer kussen

De door de zon verbrande handen die ik vast had moeten houden

Sinds jij weg bent duren de dagen langer

En snel zal ik het oude winterlied horen

Maar ik mis jou het meest van al, mijn liefste

Wanneer herfstbladeren beginnen te vallen

The falling leaves drift by my window

The falling leaves of red and gold

I see your lips, the summer kisses

The sunburned hands I used to hold

Since you went away the days grow long

And soon I’ll hear old winter’s song

But I miss you most of all, my darling

When autumn leaves start to fall

Het origineel is een frans lied Les feuilles mortes uit 1945 met muziek van Joseph Kosma en tekst van Jacques Prévert. Het lied is in 1946 gebruikt in de film Les portes de nuit. De Engelse tekst is geschreven door Johny Mercer.

Nederlandse vertaling van het lied Little drummer boy: 

Kom, zeiden ze tegen mij

Naar een nieuwe koning kijken

We nemen onze mooiste geschenken mee

Om aan de koning te geven

Rum pa pum pum, rum pa pum pum

Om hem te eren

Als we komen

Kleine baby

Ik ben ook een arme jongen

Ik heb niks om mee te brengen

Dat goed genoeg is voor onze Koning

Rum pa pum pum, rum pa pum pum

Zal ik voor U spelen

Op mijn trommel

Op mijn trommel

Ik speel voor Hem op mijn trommel

Om Hem te eren

Maria knikte

De stier en het lammetje hielden de maat

Ik speelde voor hem op mijn trommel

Ik speelde op mijn best voor Hem

Rum pa pum pum, rum pa pum pum

Toen glimlachte Hij naar mij

Naar mij en mijn trommel

Toen we kwamen

Ik en mijn trommel